SCHADUW

Ik heb de liefde liefgehad;
daarom wellicht heeft zij me niet bemind.
Zo doet de mooie minnaar
met een zeer verliefde kind.

Ik heb de zon te lief gehad
en beu van beedlen
aan de deuren van de dagen
ben ik geworden als een varenblad
dat liever in de lommer leeft
dan zon te dragen.

En daarom bouwt mijn kommer aan een huis
waar lamp- en zonnelicht
getemperd zijn voor de ogen
en waar de soobre lijn van een gelaat
en waar de vrede van een vriendschap staat
lijk schaduw van een boom
over mijn hoofd
gebogen.

Alice NAHON (1896-1933)

Vandaag heb ik het boek “Brieven van Alice Nahon” ontvangen. Er zijn maar 250 exemplaren van het boek gedrukt en ik heb nummer 145. Terzelfdertijd heb ik ook bij De Slegte een tweedehands exemplaar gevonden van haar biografie met als titel “Ik heb de liefde liefgehad”. Ik ben er heel erg blij mee, want het boek is nieuw niet meer leverbaar.

Ik herken zoveel van haar in mijn gevoelens, dat ik soms de indruk heb gereïncarneerd te zijn, maar dat is natuurlijk pure hoogmoed. Maar een zusterziel zou ze wel kunnen geweest zijn.

“ik heb gehunkerd jaren lang, naar ’n ziel die mij liefhad met àl m’n ellende en armoe erbij… die ziel heb ik nooit gevonden al schreven er mij velen hun ellenlange liefdesverklaringen en verzekerde men mij meermaals dat ik echte vrienden had.”

“Ge ziet, beste mannekens dat ik nog niet bekeerd ben en nog altijd niet een convenabele brief kan schrijven. Heel gaarne nochtans zou ik vaarwel zeggen aan die leelijke woorden maar… wat kan men er aan doen. Ik geloof dat er een specialen A.B. C. voor leelijke woorden in mijn potlood steekt.”