Herkenbaar

Niets

Je weet niet wat er is. Je bent gestruikeld
In je slaap, een zon heeft je geslagen
Om de hoek en je koopt blind een brood,
Verdwaalt. De straat gaat met je op de loop.

Een vreemde brengt je thuis, het is je vrouw
Die napraat over je begrafenis.
Je lag te roken in je kist, zegt zij,
En pakt een pan en bakt je dode hart.

Je weet niet wat er is. Je zit al dagen
Als een schaduw van je schaduw thuis.
De dokter komt, betokkelt je contouren
En vindt niets. Je bent het met hem eens.

Leonard Nolens

Herkenbaar. Zo begint het, de zinloosheid die weer toeslaat, de vraag “was dit het nu?” Iedereen herkent het misschien wel, ik in elk geval zeker, en het mag vooral niet te lang duren. Maar de laatste tijd zijn er dan ook nog eens de vele slechte herinneringen, die steeds vaker komen bovendrijven en de spijt dat er zoveel zinloze tijd is geweest. Het leven lijkt op een slecht examen waar geen herkansing voor mogelijk is.

De dokter vindt inderdaad niets en je bent het met hem eens.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *