Hoe ze haar groentjes schikt, het kalkoenvlees snijdt,
het proeven van de wijn, de smaak van haar verjaardag
om op Kerst gewoon gelukkig te zijn.

Hoe ze met haar 93 en een half iedereen nog eens toe spreekt, zo te kennen geeft dat het vooral allemaal ook goed
en best wel genoeg is geweest.

Hoe ze met haar meest blinkende ogen ooit vertelt
en aan iedereen zegt wat ze nog te zeggen heeft,
vooral laat verstaan dat zij wil – nu moet gaan.

Hoe ze ongezien moedig als nimmer ter voor en
ook omdat het niet anders kan, samen met de dochters
van de zetel naar haar bed in de living wandelt.

Hoe ze duidelijk grappend laat verstaan dat zij het toch is die op dat bultig kussen moet gaan, moet liggen,
en wachten misschien langer dan verwacht.

Hoe ze met haar leven en zeker altijd op Kerst,
nu met haar sterven hier in de oogst,
ons nog eens heeft willen tonen – waar wij als familie sterk in zijn.

Bedankt moeder. ( + 3 augustus 2017 )

Peter Lievens

Dit is de mooiste grafrede die ik mij kan voorstellen, om als moeder ooit te krijgen. Ik vond ze via Facebook.

Ik ga mijn best doen!!!