Wanneer Vincent van Gogh in 1886 verhuist met als doel door te breken als kunstenaar, leert hij een avant-gardistische groep kunstenaars kennen onder wie Paul Gauguin. Maar Van Gogh stuit alleen maar op nog meer onbegrip en afwijzingen en vertrekt uiteindelijk naar Arles in de hoop een nieuw bestaan te bouwen. In zijn zoektocht naar aanvaarding, verliest Van Gogh zich echter steeds verder in een wereld van ziekte en depressie.

Dit is in het kort de film over Vincent van Gogh waarvan de DVD dit jaar uitgekomen is, en waarin op verkenning gegaan werd naar de worsteling van de schilder om te worden begrepen als kunstenaar. Een goeie film, die ons ook laat zien dat Vincent geen zelfmoord pleegde, zoals vaak beweerd wordt, maar per ongeluk neergeschoten werd.

Het grootste en voornaamste talent van een schilder als Van Gogh, is dat hij weet naar wat hij moet kijken, en daardoor dan geobsedeerd geraken.

Bovendien is hij de enige die ziet wat hij ziet. Later mogen wij dat proberen te ontdekken in zijn schilderijen en ook daar moet je dan weer talent en gevoel voor hebben.

Ik heb het geluk gehad dat iemand gepoogd heeft om mij dat bij te brengen: zien of een schilderij gevoelig was of niet en de schilder een kunstenaar of een prentjesmaker. Raymond De Gryse, een Hoeilaartse kunstenaar, heeft mij dat cadeau gedaan en mij “iets laten zien wat de meeste mensen niet kunnen zien”, zoals Van Gogh het uitdrukte in de film.

“Ik kan de mensen iets laten zien wat ze zelf niet zien.” Van Gogh

“Zijn alle schilders gek?”, vraagt iemand in de film. “Weet ik niet, misschien alleen de goede”, antwoordt Vincent. “Wat schildert u?” “Zonlicht.”

“Jij bent de enige schilder die de natuur begrijpt”, verzekert Paul Gauguin zijn vriend.

“Een ziekte kan ons soms genezen”, zegt Vincent van Gogh tegen zijn dokter.

Op het einde van zijn leven schildert Van Gogh op tachtig dagen, vijfenzeventig schilderijen!

Mijn vriend Raymond beweerde, net als Van Gogh, dat je moet schilderen in één vloeiende beweging, en er dan op tijd van af blijven voor je het werk verknoeid en stuk schildert.

Eigenlijk geldt hetzelfde voor poëzie, voor een gedicht: het is van de eerste keer goed en af, of het zal nooit wat worden. Vooral niet teveel nadenken en de spontaniteit niet verknoeien.

“Ik schilder omdat ik dan niet hoef te denken.” Vincent van Gogh

Ik heb genoten vanavond en mij verbonden gevoeld met iemand die ik nooit ontmoet en gekend heb.

Nooit (voor R. De Gryse, kunstenaar en vriend)

Weg van deze wereld,
Voorgoed.

Zijn stap met rechte rug,
De beeldende handen
In de zakken,
Gebald tot vuisten.

Er komt geen tweede,
Nooit.

Micheline Baetens