Even een rekensommetje. Ik heb nu zo een zestigtal vrienden op Facebook. Stel ik zet morgen mijn account stop, hoeveel vrienden zal ik dan nog voor mijn verdere leven overhouden? Zestig? Een handvol? Geen? Ik maak mij echt geen illusies.

Zelf vind ik dat eigenlijk geen groot probleem, want ik heb genoeg sociale contacten buiten Facebook, en zeer waardevolle bovendien. Overigens ben ik een nogal bezige bij en heb heel veel tijd voor mezelf nodig. Maar ik kan mij wel voorstellen dat mensen met weinig sociale vaardigheden, problemen allerlei, of ziek zijn, vaak in de kou blijven staan. En ouderdom, zoals in onderstaand artikel staat, heeft er inderdaad weinig mee te maken.

In tegenstelling tot wat de gangbare situatie is, verlaat ik bijvoorbeeld zelden een wachtkamer, zonder met de één of andere persoon een gesprek te hebben aangeknoopt. Je kan er dus allemaal wel zelf wat aan doen, en misschien zijn we het inderdaad verleerd, maar individualisme, verstedelijking of alleenstaand zijn heeft er volgens mij weinig mee te maken dat mensen eenzaam zijn. Het vaakst ligt het nog altijd in de eerste plaats aan onszelf en aan de aard van het beestje!

Allemaal samen eenzaam

De Standaard – Sarah Vankersschaever – 13.01.2019

‘Goeiedag, wij zijn van het meldpunt Eenzaamheid.’ Sint-Truiden heeft sinds deze week als eerste gemeente in Vlaanderen een schepen van Eenzaamheid. Het eerste werk van Pascy Monette (Open VLD): een meldpunt oprichten. Inwoners, maar ook sociale organisaties, verpleegkundigen, huisdokters, postbodes, bakkers en kassiersters kunnen het melden als ze iemand eenzaam opmerken. Die persoon krijgt dan binnen de 24 uur bezoek van een vrijwilliger.

In Gent doen ze het dan weer met Hello Jenny, een project dat senioren koppelt aan studenten. Via een slimme speaker staan ze met elkaar in contact en kan iemand hulp vragen aan een buddy: om mee te gaan naar de bakker, om eens langs te komen …
De Duitse psychiater Manfred Spitzer noemt eenzaamheid in zijn nieuwe boek, dat over een dikke week in het Nederlands verschijnt, killer nummer één, dodelijker dan alcohol, een niet-erkende ziekte en een van de urgentste problemen van onze westerse samenleving. Want individualisme en verstedelijking nemen toe, net als het aantal eenpersoonshuishoudens. Vandaag voelt een op vier Vlamingen zich geregeld tot vaak eenzaam. Niet alleen ouderen, vooral ook jongeren ervaren eenzaamheid in tijden waarin alleen de beste en meest sociale versie van zichzelf likes krijgt.

2019 wordt het jaar waarin eenzaamheid op de beleidsagenda wordt gezet. Omdat het weegt op onze gezondheid, op het aantal zelfdodingen, op ons sociale weefsel, op wie we als mens voor elkaar en wat we als samenleving willen betekenen.

Zo’n bevoegde schepen mag dan vooral goeie citymarketing zijn, er is hoop dat, als we er allemaal van doordrongen raken dat er een probleem is, we ook samen en apart naar oplossingen zullen zoeken. Want geen betere voedingsbodem voor innovatie dan het tekort. 2019 wordt het jaar waarin we eenzaamheid eindelijk serieus nemen, met minder sociale media en meer sociaal contact.