Elke gewone mens kan een mens met psychische problemen helpen, gewoon door er te zijn en te luisteren.

Ondanks alle sociale gaat niets boven persoonlijke aanwezigheid: de lichaamstaal, elkaar in de ogen kunnen kijken, een handdruk… Want daarmee kan je veel meer uitdrukken dan een chat, en voel je ook meteen hoe de ander zich voelt en of hij/zij al dan niet oprecht en eerlijk is.

We dreigen die kunst om deze signalen te kunnen opvangen en lezen, echter wel te verleren. Nochtans is het enkel dit wat een goede psychiater doet! En die zou heel wat minder werk hebben als we als gewone mensen dat zelf toepassen onder elkaar.

Gewoon luisteren, met al de aandacht en empathie die je bezit, en zo weinig mogelijk zeggen en aanraden. Want andermans problemen proberen op te lossen daar begin je beter niet aan. Geef die persoon genoeg krediet en zelfvertrouwen om daar zelf in de slagen, want hij of zij weet het best wat bij hem of haar situatie past.

Je kan enkel helpen met een paar praktische zaken aan te brengen, zoals een adres, een boek, een contact met o.a. professionele hulp, of nog praktischer, met een tas koffie of een kom soep, boodschappen doen, en misschien zelfs eens koken voor wie daar behoefte aan heeft. Ik zou daar in elk geval al heel content mee zijn.

Er zijn voor elkaar, en dat van elkaar ook weten, is écht een wondermiddel voor wie het eventjes niet meer ziet zitten!