Een paar uurtjes praten…

Een paar uurtjes praten over je binnenkamer zal je echt niet schaden

Saskia de Coster is schrijver van de roman ‘Nachtouders’. Haar column verschijnt tweewekelijks op woensdag.

De Morgen – 28.08.2019

Plots verdwijnen van het scherm, sterker dan ooit terugkomen en vertellen over het diepe dal waarin je zat. Hoed af voor Bart Schols (DM 24/8). Hij is niet de eerste BV die eerlijk vertelt over zijn mentale dip of dieper-dan-dip en hoe hij daar dankzij een psycholoog en psychiater uitgeraakt is. Het helpt allemaal om het taboe op geestelijke gezondheidszorg te doorbreken. “Het (was het) eindpunt van iets wat al langer aan de gang was”, zegt hij.

Gek dat de overheid niet meer aan preventie doet, voor zover dat gaat. Eén op de vier Vlamingen worstelt vroeg of laat met ernstige psychische problemen. In plaats van een Vlaamse culturele canon samen te stellen zou het misschien nog beter zijn om enkele hardnekkige Vlaamse gebruiken en tradities net actief uit te roeien, zoals bijvoorbeeld de Vlaamse omerta over je eigen kopzorgen.

“Een psycholoog? Ik heb dat niet nodig”, hoorde ik een kalende man in de supermarkt briesen die net een woedeaanval had gekregen omdat de buffelmozzarella uitverkocht was.

Vijf jaar geleden werd in West-Vlaanderen, de Vlaamse provincie met de hoogste zelfmoordcijfers, de eerste ‘Oe Ist’-campagne gelanceerd, om de West-Vlamingen uit hun schulp te doen kruipen, tegen die aloude traditie in van op je tanden te bijten tot het glazuur springt of erger. Begin dit jaar kwam minister van Gezondheidszorg De Block met een nieuw terugbetalingssysteem, bedoeld om “mensen met een ‘matige’ depressie, alcoholverslaving of angststoornis sneller en beter helpen, zodat hun problemen niet ontsporen.” Jammer dat het systeem organisatorisch langs alle kanten rammelt, maar het is een stap in de goede richting.

En goed kan altijd beter. Waarom geen aantal verplichte bezoeken aan de psycholoog, ook al voor kinderen, als onderdeel van een medisch onderzoek? Net zoals je je gebit regelmatig laat controleren, en niet alleen als het gaat instorten. Praten kan je leren: hoe jonger, hoe beter. Sommige mensen zijn blokken beton en gaan iedere confrontatie met zichzelf uit de weg omdat ze de tools of het geld ontbreken of er zelf niets bij te winnen hebben. Sommigen heten Donald Trump. Maar de meeste mensen bezorgen vooral zichzelf en hun omgeving last door hun muizenissen en gebrek aan zelfinzicht.
“Ik heb dat niet nodig”, fulmineerde de buffelmozzarellaman tegen vermoedelijk zijn dochter, “ik los mijn problemen wel zelf op”. In de heftigheid van het verzet zit vaak de noodkreet. Een paar uurtjes praten over je binnenkamer zal je echt niet schaden. Het zal ook niet meteen alles oplossen, als dat je angst zou zijn.

Ik las het prachtige Let me not be mad van neuropsycholoog A.K. Benjamin. Wanneer een patiënt plots niet meer op de vaste wekelijkse afspraak verschijnt, gebruikt Benjamin dat uur om te fantaseren over hoe het leven van die patiënt er nu zou uitzien. Ik zie meteen een Vlaamse versie van zo’n boek, met een Vlaamse politicus, stijf van de stress, geconstipeerd, die naar de praktijk komt en over onderhandelingen en de stand van het land vertelt. Dan wegblijft. Een instant klassieker, met zo’n bijzondere inkijk in een Vlaamse mastermind en de geschiedenis van Vlaanderen. Voor de canon.

Saskia De Coster

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *