Ik heb vannacht van mijn man gedroomd, en het was geen mooie droom. Maar dat kan ook bijna niet anders als je meer dan veertig jaar voor een diabetespatiënt
hebt gezorgd.

Dat zorgen bestond de eerste dertig jaar vooral uit in het oog houden dat zijn suikergehalte in het bloed goed stond, vooral omdat hij dat niet altijd zelf voldoend nakeek. Overal waar we waren, overal waar we naartoe gingen was er altijd de bezorgdheid om dat ene onzekere dat ons en vooral hem in de problemen kon brengen. En ik heb vaak meegemaakt dat het uit de hand liep…

Niemand wordt graag geconfronteerd met zijn zwakheden en beperkingen, en al niet een jonge, sportieve man, die van het leven hield zoals ieder ander. Maar het zorgt er wel voor dat de rest van het gezin ook mee “ziek” is.

Mijn man had bij de geboorte al die slechte kaart getrokken, en diabetes is een sluipmoordenaar, je merkt er niets van dat iemand suikerziekte heeft, maar later, bij het ouder worden komen er dan wel de uiterlijk zichtbare sporen van aftakeling bij, want de aders slippen dicht en bij mijn man uitte zich dat vooral in een probleem met een doorbloeding van de tenen, de voeten en ook de benen. En natuurlijk met hartproblemen.

Tot uiteindelijk één been moest geamputeerd worden en hij ook een hartoperatie onderging. Daarna heeft hij nog redelijk mooie zes jaren geleefd, tot in februari 2011 een longontsteking hem fataal werd.

Deze hele coronacrisis maakt bij wijle de herinnering aan dit laatste terug levendig. Gelukkig heeft hij zelf nooit beseft hoe erg hij eraan toe was, en dat dit het einde was.

De droom van vannacht is wellicht een bewijs dat pijnlijke en droevige momenten nooit overgaan en de stress ervan blijft doorwerken je leven lang, ook onbewust. En daardoor ook zijn dromen niet altijd bedrog…

Verjaardagen

11 februari 2011,
Middernacht.
Ik moet een ambulance bellen,
En jij wordt naar het ziekenhuis gebracht.

11 februari 2011.
Ik ben 62 geworden.
Er wordt mij een verjaardagboeket bezorgd,
Door jou besteld vanop je ziekenhuisbed.

13 februari 2011,
’s Avonds,
Telefoon:
“Uw man is overleden.”

19 december 1968.
Op een mooie winterdag:
‘In ziekte en gezondheid.
Tot de dood ons scheidt.’

Micheline Baetens – 04 februari 2012