“Wie goed doet, goed ontmoet.” Daar geloof ik niet in, in elk geval nog nooit ondervonden dat het zo is.
“De raven zullen u geen brood brengen.” Daar geloof ik dus wel in: iedereen moet voor zichzelf zorgen.
Ik ben zojuist bezig geweest met de reacties terug te lezen die ik tot nu toe op deze website gekregen heb. En ze zijn vernietigend voor de menselijke geloofwaardigheid. Hoe hoger de woorden, hoe lager ze kunnen vallen!
Dat doet een mens geen goed, want het steelt de zon uit je ogen, en legt een koud verband rond je hart. Hoe vlug iets niet meer waar is, doet je wankelen, brengt je uit je evenwicht en maakt je moedeloos. Je gaat er bovendien je eigen minder graag door zien, en dat is misschien nog het ergste…
Ik heb vandaag ook mijn facebook account (tijdelijk?) gedeactiveerd, omdat ik er mistroostig van wordt. Wat is echt en wat is fake, wat is van waarde en wat niet? Oppervlakkigheid troef, lijkt me. En daar heb ik wel eventjes genoeg van.
Ben ik dan beter dan rest? Wellicht niet, maar zeker is dat ik niet kan faken, en nog minder met fake gedrag kan omgaan. Dus terug naar af, en in mijn eentje zoeken naar wat meer zingeving, ook al zijn we dan weer een stukje meer alleen.
Ik heb een adres, heb een telefoon, heb een emailadres en heb dit blog. Dus wie mij echt genegen is, weet mij wel te vinden, en anders is dat ook maar zo. Beter echt en minder, dan kitsch met hopen!