De laatste maanden kreeg ik elke week een huisbezoek van de dokter, omdat ik angstig was en depressief, en omdat bij het nemen van antidepressiva in het begin bijwerkingen optreden die die gevoelens nog versterken.

Ondertussen is die periode voorbij en doen de medicijnen nog enkel wat ze moeten doen: mij beter maken.

De dokter komt nu elke maand en de laatste keer sprak hij, omdat ik zo een “zwaar” verleden heb, van in therapie gaan om dat gemakkelijker te kunnen verwerken, maar dat heb ik (voorlopig) afgewezen.

Ik ben al jaren bij een psychiater in therapie geweest en weet ondertussen wel hoe ik in elkaar zit en op welke signalen ik moet letten wanneer het dreigt verkeerd te gaan.

Bovendien heb ik de huisdokter gevraagd of het niet logischer zou zijn dat de mensen die ons al die ziekmakende dingen aandoen niet beter in therapie zouden gaan. “Ook waar,” antwoordde hij, “maar zo werkt het helaas niet”.

Dus voorlopig enkel medicijnen voor mij, een luisterend oor van de huisarts, eventueel een goed boek lezen waarvan ik wijzer word, in de tuin werken waar ik rustiger van word, en verder aan mezelf blijven werken zodat ik verleden en toekomst kan blijven aankunnen.