De kleine prins

Omdat mijn zoon zijn zoontje ” mijn kleine prins” noemt heb ik het boekje van Antoine de Saint-Exupéry nog eens uit de kast gehaald.

Het is één van de mooiste boeken die ik ooit gelezen heb, een sprookje, maar een sprookje op mensenmaat. Het kleinnood biedt zoveel schoonheid, wijsheid en troost waar weinig dikke boeken tegenop kunnen. Ooit wil ik het voorlezen aan Reinaert, en misschien zal hij het later ook zelf nog eens willen lezen. Eens op een dag heb ik de zon vierenveertig keer zien ondergaan!
En later zei je nog:
– Weet je, als je erg droevig bent, dan zie je graag de zon ondergaan…
– En was je die dag van vierenveertig keer dan erg droevig?
Maar de kleine prins antwoordde niet.En toen verscheen de vos.
– Goedemorgen, zei de vos
– Goedemorgen, zei de kleine prins beleefd en hij draaide zich om, maar zag niets.
– Hier ben ik, onder de appelboom, zei de stem.
– Wie ben je?, vroeg het prinsje. Je bent beeldig.
– Ik ben een vos, zei de vos.
– Kom met me spelen, stelde het prinsje voor, ik ben zo verdrietig…De mensen, zei de vos, hebben geweren en ze jagen. Dat is erg lastig. Ze houden ook kippen. Dat is hun enige nut. Zoek je kippen?
– Nee, zei het prinsje. Ik zoek vrienden. Wat betekent ’tam’?
– Dat is een nogal vergeten woord, zei de vos. Het betekent ‘verbonden’.

De vos

Ik heb vannacht
de vos gehoord,
en ik wist,
er is hier nog
iets aanwezig
wat niet stuk
te krijgen is,
en dat gaf mij
een veilig gevoel.

Micheline Baetens – 31 maart 2014

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *