Een actieve en creatieve geest wil van alles, heeft duizend en één goede ideeën maar soms echter teveel voor één mens, en als je dan niet schift, dreig je te crashen en uiteindelijk niets goeds te verrichten. Dit is wat mij regelmatig overkomt.

Het is ook zo dat als je veel alleen zit en niet zoveel mensen hebt om mee te praten, zowel over luchtige dingen als over dingen die dikwijls blijven malen, je weinig relativerende feedback krijgt en dan worden in je hoofd de dingen dikwijls uitvergroot.

Dankzij een goed gesprek ben ik er vandaag achter gekomen wat er de laatste dagen scheef liep in mijn koppeke, en ik voel mij terug stukken beter. Het is lente: bijtjes, bloesems, en ja ook onkruid en slakken, maar dat is het leven, nietwaar.

“Je bent een hevige”, is wat mijn psychiater zei bij de eerste consultatie, en dat was er boenk op. “Een bezige bij”, zei men op school, dus het zal wel de aard van het beestje zijn.

Onlangs stuurde David mij een mooi Frans gezegde door, en dat vat het wel ongeveer allemaal samen:  Chassez le naturel, il revient au galop.( Philippe Néricault dit Destouches, 1680-1754.) Of zoals ze in het Nederlands zeggen: Een vos verliest zijn haren, maar niet zijn streken.