Dat zijn de uren

Ik kan zo ineens stilvallen
En dan ben ik weer bij jou,
Tijdens die laatste uren,
Die paar uren
Dat ik er niet was.

Dan besluipt mij schuld,
En berouw.
Dan weet ik,
Dat zijn de uren
Die me levenslang
Als een steen
Op het hart zullen liggen.

Micheline Baetens, 28 februari 2011

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *