Coach, heette dat vroeger niet gewoon leraar? Iemand die je iets leerde, en iemand die wist wat je aankon als je er je best voor deed?
Tegenwoordig lijkt het eerder iemand waardoor je gepamperd wilt worden en van wie je heel veel aandacht krijgt, maar toch niet tot de gewenste resultaten komt omdat je niet de juiste keuzes kan maken en prioriteiten stellen.
Eerlijk gezegd, het is dan misschien wel een roeping of missie voor sommige mensen, maar ik vind het een rotstiel voor wie hem al te zeer ter harte neemt.
Mettertijd, en ik weet waarover ik spreek, ben je uitgemotiveerd om andere te motiveren, en dat geldt zowel voor leerkrachten als voor coaches.
Gelukkig zijn er nog wel de goede, of beter gezegd, de enthousiaste leerlingen, maar die blijven bij deze aanpak dan wel op hun honger zitten…
Aan het eind van mijn schooltijd heb ik een prijs voor “Volharding” gekregen, en dat is de prijs waar ik al mijn ganse leven het meest fier op ben…
