Op 13 maart is Reinaert nog eens op controle geweest in het UZ van Leuven. Na afloop kreeg ik van David volgend bericht:

“We zijn net buiten bij de dokters. Ze waren allebei zeer tevreden over zijn vooruitgang.

De ortheses mogen overdag uit. onder ouderlijk toezicht. Als hij naar school gaat, moet hij ze best nog aanhouden maar dat hadden wij ook zo in ons hoofd. De orthese ’s nachts mag nog, maar niet echt een ramp als hij al eens een nachtjes zonder doet.

De medicatie voor de zenuwtintelingen zouden ze vanaf april afbouwen.

Voor de kiné hebben we een nieuw voorschrift opgemaakt. Ook bij de kiné mogen/moeten de ortheses uit. 2 à 3 sessies per week zouden volstaan maar Audrey en ik hebben besloten om eerst naar 4 keer per week te gaan en wat later naar 3, ten voordele van 1 en 2 ganse dagen school.

In april hebben we een nieuwe afspraak in het UZ.”

Na een kleine operatieve ingreep en een paar gipsverbanden, werd Reinaert op 3 februari eindelijk verlost van al dat geplaaster en heeft hij nu voor elk voetje een orthese gekregen.

Enkel de linkervoet heeft die echt nodig, maar om normaal te kunnen stappen zijn natuurlijk twee dezelfde schoenen nodig en vandaar de tweede orthese.

Aan de linker voet moet hij die wel dag en nacht aanhouden, maar zo te zien heeft hij hiervan geen last bij het slapen.

Na een maand heeft hij in het UZ Leuven terug een afspraak en zal er bekeken worden wat er verder nog nodig is.

Hij krijgt ook nog kiné en doet bij alles flink zijn best. Het is een voorbeeldige “patiënt”!

Omdat het beloofd was, zijn mama en papa samen met Reinaert ook nog eens naar de intensieve afdeling geweest om Reinaert in gezonde toestand te tonen aan het verzorgende personeel, en een geschenkje af te geven als dank voor de goede zorgen.

De hoofdarts Lars Desmet en de arts  die op 14 september Reinaert geïntubeerd heeft in de spoed, waren ook aanwezig en heel blij van onze flinke held terug te zien.

Sterke Reinaert! Eind goed, al goed…

Maandag heeft Reinaert  in het UZ Leuven, voor de tweede keer een gips gekregen aan zijn linker voetje en been. De eerste gips heeft totaal niet geholpen.

Hij was samen met papa en mama om 7u30 in het ziekenhuis en na twee uur wachten werd de nieuwe gips, dit keer onder volledig verdoving, aangebracht.

Binnen twee weken zullen ze moeten teruggaan, en dan wordt, weer onder volledige verdoving (ze verdoven met een maskertje), gekeken of dit tweede gipsje veel effect heeft gehad of niet. Zo ja, dan krijgt hij gewoon een derde gips. Zo neen, dan gaan ze een kleine ingreep doen aan zijn kuit om die langer te maken. Zo een ingreep noemt men een achillespeestenotomie. Dit doen ze ook vaak bij baby’s die met een klompvoet geboren worden. Hij zal dan ook een derde gips krijgen, maar dan wel voor zes weken. De ingreep is gepland op 12 december. Dagkliniek met eventueel één overnachting.

Ondertussen heeft hij zijn “laarsje” al getoond aan turnjuf Loesje, de kiné, want die heeft zijn hartje al veroverd (hij begint bijna te wenen als hij terug naar huis moet!), en krijgt hij een antibioticakuur tot men alle resultaten over zijn immuunsysteem en dat van de ouders verzameld heeft. Dat zal ongeveer in juni 2023 zijn.

Reinaert slaapt goed, eet goed, is vrolijk en klaagt niet van pijn. Dit kind is een voorbeeld voor ons allemaal!

De dagkliniek heeft vanmorgen ook naar de ouders gebeld om te vragen hoe het met hem was, en ze mogen altijd bellen als er vragen of problemen zijn. Chapeau voor UZ Leuven!

Ondertussen herneemt het “gewone” leven zich langzaam. Reinaert is naar de kermis geweest, hij krijgt thuisonderwijs, en de Sint wordt verwacht!

Reinaert heeft vandaag zijn eerste sessie kiné gekregen van de “turnjuf”, en dat is voor beiden prima verlopen. Juf Loesje lijkt in de smaak te vallen van Reinaert en hij heeft ondertussen ook terug wel meer zelfvertrouwen opgebouwd!

Zondag is er zijn vriendje Jack op bezoek geweest en heeft hij een prachtig boek gekregen dat hem kan helpen om zijn gevoelens te uiten.

Deze namiddag heeft hij samen met mama en papa een bezoekje gebracht aan zijn klasje in het Kasteeltje. Tussen hem en zijn beste vriendinnetje Apolline heeft men kunnen merken dat het nog altijd grote liefde is en ze hem zeker niet vergeten is. Heerlijk!

Met de juffen is overheen gekomen dat Reinaert vanaf volgende week een enkele uren thuisonderwijs zal krijgen. Dat zal hem voorzeker deugd doen en misschien helpen om de rest van het schooljaar zonder teveel moeilijkheden te kunnen uitdoen.

Elke dag is weer spannend, verrassend en plezierig. Enkel nog afwachten hoe het donderdag zal zijn voor hem, want dan heeft hij een afspraak in Leuven bij Immunologie. Maar in de namiddag komt hij dan op bezoek bij Oma en zullen we er wel voor zorgen dat het weer gezellig wordt. De Sint is namelijk al geweest!

Vandaag viert David zijn 46ste verjaardag en ik denk dat hij dit keer het mooiste verjaardagcadeau ooit gekregen heeft: de thuiskomst van Reinaert!

Dit bericht zette hij dan ook vandaag op zijn facebookpagina:

Gisteren kreeg Reinaert onverwacht bezoek van Kabouter Klus en gisteren kregen wij ook te horen dat Reinaert, samen met papa en mama definitief naar huis mag.

Vandaag zijn ook nog de Cliniclowns langs geweest, maar ook en vooral  veel mensen die Reinaert verzorgd hebben, om hem en de ouders het beste te wensen.

Vanaf volgende week gebeurt de revalidatie dan verder thuis. Elke weekdag naar de “turnjuf” en op 28 november naar de dagkliniek van UZ Leuven om nog een tweede gipsverband rond zijn linker beentje te doen.

Daarvoor zal hij deze keer wel in slaap gedaan worden, en er gaat daardoor morgen voor het vertrek naar Overijse nog een gesprek met de anesthesiste aan vooraf.

Het gips komt er dus op 28 november, en op 24 november is er een afspraak  met de dokter om het over het immuunsysteem van Reinaert te hebben, want het wordt van in het begin al onderzocht, of daar al dan niet problemen mee zijn. We hopen van niet, al zal twee jaar corona maatregelen ook wel meegespeeld hebben.

Verder kan voor Reinaert ook thuisonderwijs aangevraagd worden, maar dat wordt ook nog bekeken met ’t Kasteeltje, hoe en of dit het best kan georganiseerd worden.

Dit zal dus waarschijnlijk mijn laatste blogverslagje zijn dat ik met Facebook deel. Natuurlijk blijft mijn blog verder toegankelijk voor al wie het interessant genoeg vindt om te lezen wat in mijn dagdagelijks leven gebeurt en wat me beroert, en geuit wordt via mijn creativiteit.

Wij danken iedereen heel hartelijk die met ons deze vooral bange periode heeft meebeleefd en nu onze vreugde deelt.

Wij hebben daardoor ons verdriet en onze onzekerheid langs de buitenkant kunnen dragen en niet alleen moeten verwerken, en dat was een grote steun. Bedankt, en voor iedereen nu al een gezond en vrolijk jaareinde!

Vandaag is Reinaert dag op dag twee maanden in UZ Leuven en gisteren heb ik hem voor de eerste keer teruggezien. En het was een heel blij en gezellig weerzien. Direct een dikke zoen, en hij voelde zich ook weer onmiddellijk thuis. Wist nog alles perfect staan en Oma was het magische woordje die dag.

Alles is terug zoals vroeger, behalve het stappen lukt nog niet doordat hij zo lang in dezelfde positie moest slapen. Vooral het linkerbeentje waaraan hij geopereerd werd moet nog kiné krijgen en waarschijnlijk ook nog een tweede gips. Eindelijk kon ik hem ook de trein geven die ik gekocht had voor zijn verjaardag en het bleek een goeie keuze.

Rond vier uur zijn ze terug vertrokken richting ziekenhuis en het cadeautje is natuurlijk meegegaan. Moe gespeeld is onze dikke vriend in de auto in slapen gevallen, want Oma kan toch zo vermoeiend zijn…