Categoriearchief: Vandaag de dag

AUTONOMIE

Geplaatst op door
Beantwoorden
Opeens wist ik het! Mijn woord voor 2022 is AUTONOMIE.
Niet onafhankelijkheid of zekerheid, maar autonomie en dan vooral in het hoofd. Autonomie over mijn gedachten en gevoelens.
Iedereen is afhankelijk van anderen en van wat anders, maar hoe je met een situatie omgaat, dat kun je zoveel als mogelijk zelf in de hand houden.
Meester blijven over je brein en ziel, is een basisbehoefte, omdat je anders aan willekeur overgeleverd bent, en meestal ook beïnvloed wordt door overdrijving, wit-zwart denken, of nog erger: door angst en paniek. En ik weet maar al te goed wat die gedachten en gevoelens allemaal met je doen.
Dus autonomie, en vooral ook veel fantasie en creativiteit, om die autonomie in stand te houden.
En nu maar hopen dat we dit vol houden tot het einde onzer dagen…

Beste wensen voor 2022

Geplaatst op door
Beantwoorden

Eindejaarsdagen

De eindejaarsdagen
dat is bladgoud aan de bomen,
de geur van mandarijntjes
en bloeiende hyacinten,
verse wafels met koffie,
een druppel uit een goei fles,
en een nieuw kleed op tafel.

De eindejaarsdagen
is de ster die bleef stille staan,
de gezelligheid van een thuis
met een dak boven je hoofd,
en het afsluiten van de wintertuin.

De eindejaarsdagen
dat is een vrolijk feest
voor alle blije zielen,
die van goede wille zijn.

Micheline Baetens

De wereld van Reinaert

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dit is het eerste jaar dat Reinaert het feest van Sinterklaas bewust beleeft!

“Ik heb bij oma naar de boodschap van de Sint gekieken en ik hoop dat de goede man mij niet overslaat, want soms ben ik wat wild en dan moet ik naar de dokter om verzorgd te worden, en dat was wel een heel nare ervaring. Zoveel bloed, maar gelukkig ondertussen al genezen, dank zij de goede zorgen van papa. Was wel verschieten, hoor!”

“Ja hoor, de Sint is al bij oma geweest, en hij heeft mij flink verwend! En vandaag komt hij bij mij thuis, bij mama en papa. Ik ben benieuwd!”

Schuldig?

Geplaatst op door
Beantwoorden
Mijn mentale gezondheidstoestand gaat stilaan achteruit…Ik ben moe…
Ik kom niet buiten en onder het volk, en ik respecteer de maatregelen, die ik zinvol vind voor mijn eigen gezondheid, meer en beter dan de meeste gevaccineerden.
Hou dus op met mij te beschuldigen van deze crisis die men niet onder controle krijgt. Ik ben hier niet de oorzaak van, dat is enkel het virus en de menselijke onmacht er tegen.
Ik ben ook niet verantwoordelijk voor andermans gezondheid, want dan zou ik hen ook moeten verbieden om o a. te roken en te drinken, en hun auto weg te doen zodat we een betere luchtkwaliteit krijgen waar men al zo lang naar streeft.
Ik zorg goed voor mezelf, dat is het enige wat binnen mijn macht ligt, en ik raad iedereen aan om hetzelfde te doen, want daar vaart iedereen en alles wel bij.
Meer kunnen we niet, vrees ik. Het vaccin is, geen wondermiddel want de natuur zal zijn gang blijven gaan, en daar kan je je enkel tegen wapenen door je gezond verstand te gebruiken en zelf na te denken.
Wees dus lief voor jezelf en de anderen.

Manipulatie

Geplaatst op door
Beantwoorden
We worden in deze corona crisis gemanipuleerd dat het geen naam heeft!
Het is politiek he mensen, en die heeft andere belangen dan wij burgers! Altijd zo geweest en waarom zou dat nu opeens in deze crisis anders zijn?!
Jullie beseffen toch ook langzaam aan dat al deze maatregelen een pleister op een houten been zijn en niks uithalen.
Het is de gezondheidszorg, waar jaar na jaar meer en meer op bespaard werd, die terug moet veranderen en opnieuw meer middelen moet krijgen.
Onder andere de luxe behandelingen moeten eruit, en het rekken van het lijden.
Meer preventie en vooruit kijken, evolueren naar een menswaardige gezondheidszorg, humaan, en met inspraak van de patiënt, met meer oog ook voor het geestelijk welzijn.
Mensen zijn meer, veel meer dan hun ziekte alleen!
Ben ik een “specialist” ? Neen, maar ik ben wel jarenlang mantelzorger geweest.

RAPPORT VAN COVID ADVIES GEMS

Corona en liberalisme

Geplaatst op door
Beantwoorden
Een liberale regering die een pasje invoert om de mensen te controleren en ons het recht op vrije keuze ontneemt, is noch liberaal, noch democratisch.
In de tijd dat ik school liep in Het Kasteeltje in Overijse, dat waren liberalen en daar is mij duidelijk geworden wat dat betekent. Ik heb mij als kind nergens zo vrij gevoeld en aangemoedigd in wie ik was, dan destijds door mijn leraars op school.
Jan Bergiers, Seb Dekelver, Louis Dewilder, Irène Dubrunfaut…, mentors voor het leven!
Bedankt dat ik mocht zijn wie ik was, en geworden ben wie ik wil zijn.
Een klas met Louis Dewilder.
Een klas met Louis Dewilder.
Irene Dubrunfaut in het atelier van haar man en kunstenaar Edmond Dubrunfaut.
Het gezin Dubrunfaut.

Reinaert is twee en zegt nee

Geplaatst op door
Beantwoorden

Reinaert is dit weekend twee geworden en komende zondag gaan we dat vieren…ook al zegt Reinaert momenteel op alles neen. Maar dat hoort perfect bij zijn leeftijd!

Reinaert zegt echter vooral op alles ja wat het leven te bieden heeft en hij geniet met volle teugen van ieder avontuur dat op zijn pad komt. Deze fotoreportage is daar het onweerlegbare bewijs van!

Thuis

Samen met Cartouche TV kijken.

“Smullen, want ik vind alles lekker!”

“En ja, ik probeer al op het potje te gaan…”

“Samen met papa en Cartouche telewerken.”

“Af en toe trek ik mij terug in de wigwam die mijn mama voor mij gemaakt heeft, want soms is de wereld veel te druk, en dan zeg ik op alles nee.”

De uitstapjes

 

“Met tut en bril op stap in het Zoniënwoud! ”

“Met papa en mama naar Planckendael. Ik kan al heel goed een olifant nadoen! Met de centjes van oma heb ik een aapje gekocht en al zingend  zijn we terug naar huis gereden…”

“Samen met mijn vriendje naar een grote binnenspeeltuin in Leuven, en we hadden er dorst van gekregen.”

“Mijn moeke, de mama van mama, woont aan de kust, en met de wagen zijn we er naartoe gereden en met het vliegtuig teruggekeerd…”

Familiebezoek

“Op bezoek bij Olga in Gent, de kotmadam van mijn mama, en hele toffe!”

 

 

 

“Bij Sofie, die ik mammi mag noemen en bij Vincent, de peter van mama en een hele grappige peer!”

 

“Bij oma kom ik vaak, en die heeft heel leuk speelgoed en lekker fruit vanuit haar tuin, en als ik moe ben, mag ik naar ketnet kijken, want ik ben zot van Kaatje…”

Ziezo, dat is dus de wereld van Reinaert, die het leven en de ervaringen omarmt zoals alleen een gelukkig kind dat kan. Alles op zijn tijd en alles met volle goesting.

O ja, en nog vergeten te vermelden dat Reinaert ondertussen geen tut meer nodig heeft en al ingeschreven is in Het Kasteeltje, de school waar ook ik naartoe ben geweest.

Nog een heel gelukkige verjaardag, Reinaert!!!

Waarom ik niet geloof in maskers en andere wondermiddelen.

Geplaatst op door
Beantwoorden
Toen bij mijn man de gevolgen van diabetes zichtbaar begonnen te worden, hij was er namelijk mee geboren, was hij rond de vijftig.
Zich altijd heel goed verzorgd, niet roken, niet drinken, veel sport, gezond eten, een voorbeeldige patiënt dus.
Al die inspanningen en voorbeeldig gedrag hadden echter niet mogen baten, want diabetes is een onzichtbare sluipmoordenaar, die vooral je aderen naar de vaantjes helpt. En de kleinste aderen geraken het eerst verstopt, geen bloed en zuurstof meer, en dus krijg je last van voeten, handen en ogen.
Gelukkig waren het bij hem enkel de voeten, al is dat eigenlijk niet gelukkig te noemen. Eerst kreeg hij wonden die niet genazen en zo steriel mogelijk moesten verzorgd worden om infecties tegen te gaan, daarna verloor hij een paar tenen, omdat je infecties gewoon niet kan tegen houden, als het lichaam niet werkt zoals het zou moeten. Dan maar een halve voet amputeren, en hopen dat daarmee de kous af was.
Maar dan begon de andere voet op te spelen en moesten we die heel voorzichtig en zo goed goed mogelijk verzorgen.
Mijn man was er van overtuigd, als hij maar heel erg zijn best deed, en regelmatig naar het ziekenhuis ging (soms wekelijks), het dit keer wel in orde zou komen.
En ook de dokters gaven hem die indruk, maar infecties hou je niet tegen, hoe steriel mogelijk die ook verzorgd worden. Dagelijks! Eerst door de verpleegsters die langs kwamen daarna door mezelf, omdat mijn man man eigenlijk meer vertrouwen had in mijn oordeel (ik zag de wonden elke dag evolueren, de verpleegsters losten elkaar af).
Maar ik mag dan wel baetens heten, niets kon baten. Rond zijn zestigste werd zijn been geamputeerd. Wonden genezen niet zonder bloed en zuurstof, dat weet het kleinste kind.
Hadden ze dat echter maar eerder gedaan, dan had hij en ons gezin die lange lijdensweg van onzekerheid en verdriet niet moeten doorstaan. Want van dan af had mijn man terug een gezellig leven, zonder ziekenhuis in en ziekenhuis uit.
Hij heeft er nog zes jaar kunnen van genieten.
Eigenlijk is het je lichaam dat beslist of je al dan niet ziek wordt, en hoe erg het wordt. Ik vertrouw op mijn lichaam en ik ken ook mijn toestand en de situatie hoe ik leef. Dus zal ik wel beslissen of een vaccin al dan niet nodig is. Of zoals mijn huisdokter zei: “Het is jouw leven.”