Categoriearchief: Vandaag de dag

25 maart 2021

Geplaatst op door
2
Op 25 maart werd Reinaert anderhalf jaar oud en zou zijn grootvader zesenzeventig geworden zijn, als hij nog geleefd had. Spijtig dat beiden dat niet samen kunnen vieren.

Ik wens voor Reinaert dat hij de dappere en positieve gemoedstoestand van die grootvader heeft geërfd, want dan zal hij het leven zeker aankunnen. En zo te zien lukt dat best!

Zijn mama is met hem ook voor de eerste keer naar de kapper geweest en hij heeft die nieuwe ervaring kalm en braaf ondergaan.

De volgende morgen heeft papa dan van zijn knappe zoon (met zijn onafscheidelijke Elmo!) een fotoreportage gemaakt. En ik denk dat Reinaert ondertussen al zingend de afwas aan het doen was…

Koorts

Geplaatst op door
Beantwoorden

Tot nu toe werden ze met rust gelaten met en door de coronamaatregelen, de baby’s en de peuters, maar dat is vanaf deze week dus ook gedaan.

Vroeger mocht men in een crèche maar 38,2° temperatuur hebben, wat al redelijk streng is, maar nu wordt dat 38°.
Bij peuters zoals Reinaert, waarvan men in de crèche weet dat hij vlug koorts heeft, wordt nu overdag om de vijf voet de temperatuur gemeten.
Dus bij elk tandje dat er moet doorkomen maakt ons vechterke temperatuur en riskeert hij dus van naar huis gestuurd te worden. Want tandjes maken is o zo besmettelijk, en men denkt dan ook direct aan corona.
Dus bij elk pamperke dat ververst wordt ook meteen de thermometer in de poep gestoken, in opdracht van Kind en Gezin of “Opgroeien” zoals dat nu noemt. Ik heb dat altijd al een clubje van mislukte nonnen met een slechte reputatie gevonden…

Gelukkig zullen ze er nooit in slagen om Reinaert de mond te snoeren met zo’n smoelenvod, want ons zangertje begint elke nieuwe dag met een vrolijk lied en een mondmasker zal dat niet kunnen stoppen.

Gisteren vertelde David mij trouwens dat hij in de crèche geen dutje had gedaan, maar de hele tijd in bed had liggen stoeien met Chloë, zijn favoriet vriendinnetje.

Je zou van minder koorts krijgen!

!

Recordaantal crèches dicht door coronabesmettingen: ‘We kunn… – De Standaard

Oost west, thuis best!

Geplaatst op door
Beantwoorden

“Als ik ’s morgens naar de crèche vertrek, vraag ik mij af wat we nu weer gaan beleven…”

“En ’s avonds ben ik dan doodmoe van het spelen!”


“Gezellig thuis met papa naar Bumba en Tik-Tak kijken.”


“Cartouche die is ook altijd moe… van niets doen!”

“Badje gekregen en nog een laatste flesje gedronken.”

En op zondag gaan we lekker wandelen, o.a.naar de serre van papa, want ik kan al flink stappen!”

“Met mama in de eerste sneeuw.”

“Zotte papa!”

“Cartouche heeft weer geen zin om te spelen.”

“Papa is mijn dikke vriend!”

“En mama ook natuurlijk!”

“En ook Cartouche!”

In Overijse daar staat een huis dat een warme thuis is voor mens en dier!

Met Bumba naar Bumba kijken

Geplaatst op door
Beantwoorden

Reinaert heeft Bumba leren kennen op televisie en het is blijkbaar zijn vriendje geworden. Dus kijken wij allemaal samen gezellig naar Bumba!

Maar Elmo dat is Reinaert zijn beste vriend, en die neemt hij overal mee…

En samen met papa bij Torfs nieuwe pantoffeltjes en schoenen gaan kopen, want kleine jongetjes worden (te vlug!) groot.

Tekening gemaakt voor Reinaert.

Alles is relatief

Geplaatst op door
Beantwoorden

Intellectuelen zouden zich meer moeten realiseren dat hun wereld niet die van de laaggeschoolde is.

Wat nu bijvoorbeeld het lot en de situatie van de jeugd is, (die mag wegens corona maar één hobby per week uitoefenen, terwijl ze haast elke dag een andere activiteit als hobby hebben) dat vinden “hooggestudeerden” dus eerder heel erg, terwijl ik dat nog een leefbare en heel plezante toestand vind.

Oké, hun jeugdigheid wordt momenteel misschien een beetje aan banden gelegd, maar als je zoals ik, vanaf je vijftiende van school moest om te gaan werken en voordien in de schoolvakanties bovendien al ging kuisen, winter en zomer, bij één of andere rijke madame, dan vind je dat allemaal niet zo erg. En pas op, niet om het eigen spaarpotje te vullen, maar schoon en braaf afgeven thuis.

Alles is relatief, zo ook de meeste ergernis van zij die het toch nog altijd relatief goed hebben. En als ze er zich dan toch niet kunnen overzetten, dat ze dan maar eens in de winter, en liefst als het vriest, de stoep van de rijke madammen gaan kuisen…en onbetaald natuurlijk. Wedden dat ze dan heel blij gaan zijn met één hobbyactiviteit per week?!

COACH

Geplaatst op door
Beantwoorden
Coach, heette dat vroeger niet gewoon leraar? Iemand die je iets leerde, en iemand die wist wat je aankon als je er je best voor deed?
 
Tegenwoordig lijkt het eerder iemand waardoor je gepamperd wilt worden en van wie je heel veel aandacht krijgt, maar toch niet tot de gewenste resultaten komt omdat je niet de juiste keuzes kan maken en prioriteiten stellen.
 
Eerlijk gezegd, het is dan misschien wel een roeping of missie voor sommige mensen, maar ik vind het een rotstiel voor wie hem al te zeer ter harte neemt.
 
Mettertijd, en ik weet waarover ik spreek, ben je uitgemotiveerd om andere te motiveren, en dat geldt zowel voor leerkrachten als voor coaches.
 
Gelukkig zijn er nog wel de goede, of beter gezegd, de enthousiaste leerlingen, maar die blijven bij deze aanpak dan wel op hun honger zitten…
 
Aan het eind van mijn schooltijd heb ik een prijs voor “Volharding” gekregen, en dat is de prijs waar ik al mijn ganse leven het meest fier op ben…

CULTUUR HEEFT (G)EEN MISSIE

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dit is de slogan die tegenwoordig bij alles wat met cultuur te maken heeft opduikt. Ik hou er niet van.

Kunstenaars zijn geen missionarissen, en bovendien is elke handeling die we uitvoeren, cultuur. Ook je tuin omploegen en je patatten planten.

Ieder mens, als hij of zij geen idioot is, doet aan cultuur, en wie dat met liefde, passie en gezond verstand doet, is te bewonderen en draagt bij tot het goede leven, dat wij tegenwoordig cultuur menen te moeten noemen.

Alles te moeten verheffen tot iets buitengewoons en haast onwerelds, laat dat maar over aan de goden en andere charlatans, die hebben dat missionariszijn als stokpaardje en bovendien als enige functie mensen te bekeren tot zogezegde betere wezens. Wat hen meestal niet lukt…

Vergeet vooral volgende lente niet om je patatten op tijd te planten!

Maakt creativiteit van ons betere mensen?

Geplaatst op door
Beantwoorden
Maakt creativiteit van ons betere en gelukkiger mensen? Dit is de vraag die ik mij de laatste maanden voortdurend stel, want bij haast elke workshop dat ik mij inschrijf, komen niet alleen onze creatieve talenten aan bod, maar lijkt men er ook van uit te gaan, dat het bezig zijn met “kunst” te scheppen, er ook toe bijdraagt dat wij er beter in ons vel gaan door zitten.

En dan moet automatisch denken aan Van Gogh die uit pure wanhoop zijn oor afsneed, of aan die vele andere kunstenaars die ten onder gingen aan onder meer drugs en alcohol of ander liederlijk gedrag.Zeker is dat, als iemand kan doen waarvoor hij of zij in de wieg is gelegd, die persoon meer voldoening haalt uit het leven. Maar wordt die persoon dan ook een beter mens?
Denkend aan filmsterren en andere artiesten die hun talenten kunnen botvieren, en er ook nog eens beroemd en rijk van worden, geloof ik dat niet echt. Of misschien zijn het juist die bijverschijnselen als bekend en welstellend worden die er teveel aan zijn…?

Maar dan denk ik weer aan Vincent van Gogh, de bij leven meest miskende kunstenaar, die gek werd door die miskenning.

Volgens mij is een betere en gelukkigere creatieve mens worden slechts mogelijk als men persoonlijk geniet van wat men doet, net zoals dat is met de andere dingen in het leven, vanuit je eigen authenticiteit en behoeften, zoals eten en drinken, en niet vanuit de ambitie er iets mee te bereiken.
Het mag ook gerust zinloos zijn, en daarvan kunnen genieten, dat is pas een talent en de kunst!