Bedenkingen

De voorbije week heb ik mijn een paar bedenkingen gemaakt, nu ik daar ook wat meer tijd voor heb, en het jaareinde nadert.

Ik ben er namelijk zeker van dat mijn katten mij begrijpen in deze wat moeilijke tijd.
Estee is bovendien degene die het beste kan troosten. Ze slaapt in mijn schoot en wast mijn vingers van mijn gebroken hand.
De andere drie lossen elkaar af in aanwezigheid.
Remco is de jongste en dus ook de minst verantwoordelijke, maar doet toch zijn best om mij zo min mogelijk tot last te zijn.
Bella en Iris gedragen zich wat meer volwassen en houden het rustig, maar laten mij wel voelen dat ik er niet alleen voor sta.
Hechte vrienden zijn het, familie ook en vooral een toonbeeld van loyaliteit.

Nog een bedenking die ik mij deze week gemaakt heb is dat ik denk dat ik veel gelukkiger zou zijn, als ik o.a. geen kranten las, geen tv keek, en geen Facebook had.
Enkele jaren geleden heb ik het verenigingsleven afgezworen, omdat vrijwilligerswerk gebruikt en misbruikt wordt door de politiek. Een mens blijft gelukkig niet onnozel!
Nu merk ik dat het met de dag erger wordt en ons leven steeds meer beïnvloed wordt door alles wat we in de media te zien en te lezen krijgen, terwijl we niet eens weten of men ons wel de waarheid vertelt. Want alles is politiek nietwaar beste mensen, en dus heeft ieder zijn eigen “waarheid”.
Misschien toch maar minder weetgierig en nieuwsgierig zijn en wat meer rondlopen als een kieken zonder kop in 2018?

Goeie en gezonde voornemers, dat wel, maar niet echt haalbaar, mezelf kennende. Ik ben nu eenmaal weetgierig en plaats ook graag mijn woordje, dit blog is er het openlijk bewijs van. Binnenkort kan je dat trouwens ook lezen in het weekblad LIBELLE, want een paar weken geleden gaf ik een telefonisch interview voor een artikel over hoe ik mijn depressies overwonnen heb.

Deze week kreeg ik dan deze mail:

“We zouden jouw getuigenis heel graag opnemen in ons artikel met verhalen van veerkracht. In bijlage vind je het resultaat van ons interview. De tekst moet wel nog langs de tekstredactie passeren, maar in grote lijnen blijft het zoals het is. Zou je de tekst nog even willen nalezen zodat er zeker geen inhoudelijke fouten in staan? En zou je eventuele onjuistheden niet willen corrigeren in de tekst zelf, maar ze met pagina- en regelnummer op mail zetten? Dan werken we zeker niet in dubbele documenten.
Als je me tot slot je adres doorgeeft, bezorg ik je een exemplaartje als het stuk in de winkel ligt. Normaal gezien komt het in de editie die op 10/1 verschijnt.
Nogmaals bedankt voor je verhaal.”

De tekst die ze gaan publiceren zet ik er nog niet bij, maar ik heb hem wel goedgekeurd. Ik ben ook blij dat het geen anonieme getuigenissen zijn, want dat vind ik niet zinvol.

Dus ik hou mij bezig, maar ik mis mijn tuin, mijn handwerk en bewegingsvrijheid. Nog even doorbijten en hopelijk kan ik de drie koningen terug met open armen ontvangen.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *