Bejaarden: vreselijk woord. Alsof wij niet meer zijn dan onze leeftijd…

“Mensen die nadenken over de woorden, de taal die ze gebruiken, lopen minder kans fanatici te worden. De sloganschreeuwers in deze wereld, of het nu openlijke reclame is of iets anders, de mensen die slogans schreeuwen tot ze er rood van zien, denken niet na over de woorden die ze gebruiken. Een taal spreken is in feite barrevoets lopen op zeer onvoorspelbaar terrein. Er kunnen gloeiende kolen, doornen of glasscherven op de weg liggen. Als je tegen een ander spreekt, een ouder, een vriendin, een geliefde, kan juist door het automatisch gebruik van woorden, ieder woord een vreselijke wonde toebrengen, een onverwachte hoop oproepen, een belediging zijn, zonder dat je weet wat je aan het doen bent.”