Vandaag viel mij bij het googelen op dat alles wat met angst te maken heeft, mannelijk is: angsthaas, bangerik, haasvreter, hazenhart, labbekak, lafaard, schijtebroek, schijterd, schijtlaars, schijtlijster, schijtluis, lafbek, bloodaard, bangerd,… En ik denk dat dat komt omdat men van mannen verwacht dat ze nooit bang zijn en altijd dapper.

Vrouwen daarentegen zijn zwakke wezens en die mogen dus angstig zijn. Vandaar een gebrek aan vrouwelijke synoniemen. Of zou het toch kunnen dat vrouwen dapperder zijn dan mannen? Misschien niet, maar wij durven tenminste onze angst openlijk tonen. Mannen doen eerder alsof, om de schijn hoog te houden, maar ze kunnen echt wel laf zijn hoor, mij moet je niet overtuigen. En rond de pot draaien dat die kunnen en je manipuleren, om nog maar te zwijgen van de narcisten die je eerst op een verhoog hijsen om je daarna feestelijk te laten vallen.

Echte positieve ervaringen heb ik eigenlijk niet met veel mannen. Buiten mijn eigen zoon vertrouw ik ze niet echt meer, en ik ben sterk op mijn hoede als er weer eentje charmant probeert over te komen. Wel jammer, want ik vind ze wel leuk en vaak heel grappig, maar je weet nooit met zekerheid wat je verder aan ze hebt.

Misschien ligt het ook wel aan mij, mannen worden niet graag platgewalst door een zelfzekere vrouw, die dan ook nog eens heel rechtuit en open is.

Dus die dappere ridder op het witte paard blijft een wensdroom, maar gelukkig weten we dat ondertussen, en moeten we al lang niet meer bevrijd en gered worden. Redden doen we ons zelf wel, en de vrijheid die is al een tijdje geleden heroverd.

Laat die angsthaas nu maar rennen voor zijn leven en zijn hazenhartje verliezen aan een onnozel wicht dat alles gelooft wat die bloodaard haar wijsmaakt!