Als ik ’s avonds
de katten binnen roep
en de doorgedraaide wereld
aan de gesloten deur
achterlaat,
lopen mijn gedachten
de nacht in
op zoek naar
de gemoedsrust
die mij overdag
ontstolen werd
door dadendrang
en prestatiedruk,
harteloze domheid
leugens en bedrog
en de uiterlijke schijn
van het eigenbelang.

Door het kamerraam
zie ik de lichten
van het spoor
en als de katten
dicht tegen mij aan spinnen,
sterft langzaam
die wereld
een zachte dood.

Micheline Baetens – 28.09.2019