Vannacht, maar dan wel tweeënveertig jaar geleden, begon het grootste avontuur van mijn leven, dat pas na zesendertig uur een fantastisch eindresultaat zou opleveren.
Hij wou maar niet geboren worden, en dus moest er een operatie aan te pas komen. Om negen uur de operatiekamer in en twintig minuten later kreeg mijn man tot zijn verrassing te horen dat hij een zoon had, terwijl men ons gezegd had dat het een meisje zou worden.Toen de verpleegster aan mij kwam vragen hoe het kind moest heten, antwoordde ik dat ze dat aan mijn man moest vragen, want er was afgesproken dat indien het een meisje was ik de naam mocht kiezen, en bij een jongen mocht de vader de knoop door hakken, want ik hoorde graag Jan en hij liever David. Dus het werd David!
Ik kreeg mijn zoon pas na drie dagen te zien, omdat hij eventjes in de couveuse moest, wegens de zware bevalling waarbij hij blijkbaar wat zuurstofgebrek geleden had.
Een paar dagen later bleek dat hij ook een virus opgelopen had en moest ik na twee weken, zonder kind naar huis.Zijn eerste Sinterklaas heeft hij in het ziekenhuis doorgebracht, en het waren zware en onzekere dagen. Elke dag naar het ziekenhuis en elke dag hopen dat ik hem mee naar huis mocht nemen.Maar uiteindelijk is dan toch alles goed gekomen. De roze wolk waarop je dient te zitten als je pas moeder bent geworden, is niet altijd zo roze, maar het is wel het beste wat me ooit overkomen is.

De bomen in de tuin hebben een gelaat gekregen, en de solitaire bijen een hotel. Ondanks de eerste koude, hebben we toch nog wat in de tuin kunnen werken. De grote striptease van de natuur is nu in volle gang, de bladeren laten de takken los en het gras wordt een kleurrijk tapijt.
De struiken en plantjes die ik kreeg van Marcelle, mijn tuinvriendin, hebben een plaatsje gevonden, en hier en daar heeft David nog wat gesnoeid, zodat er ruimte vrij komt en na de winter weer alles kan gaan groeien en bloeien.
Het enige wat nu nog dringend moet gebeuren is de potten op het terras wat bescherming geven. Maar dat zal voor volgende week zijn, als het weer het toelaat.

De greenman symboliseert de geest van de natuur. Een gezicht, omgeven door takken of bladeren dat in veel gelaatsuitdrukkingen terug te vinden is. De oorsprong dateert van duizenden jaren geleden. De Greenman komt voor in beeldhouwwerken over de gehele wereld, vooral in kathedralen en tempels. Over de echte betekenis van de Greenman tast men in het duister. Tegenwoordig wordt de beeltenis regelmatig gebruik als symbool voor verbondenheid en behoud van de natuur.

De solitaire bij is een zeer nuttig insect om in de tuin te hebben. In de categorie van de bijen is de gewone honingbij de meest gekende. Er zijn echter nog veel meer soorten solitaire bijen. Deze staan volledig zelf in voor hun onderhoud en kijken uit naar een geschikte nestplaats voor nakomelingen. Solitaire bijen zullen nooit steken aangezien ze geen kolonie of honingvoorraad hoeven te verdedigen. Vandaar dat het interessant is om solitaire bijen naar de tuin aan te trekken om er de bloemen te bestuiven.

Door een solitaire bijenkast in je tuin te plaatsen of te hangen geef je ze een ideale plaats om te overwinteren of om er te nestelen. Wanneer de nestkast gevonden is, gaat het vrouwtje op zoek naar stuifmeel dat ze in één van de gaatjes waar ze het nest wenst te maken bij een brengt. Bij het stuifmeel legt ze dan een eitje en vervolgens metst ze het gaatje dicht met een mengsel van modder en speeksel. Zo ontstaat er een kamer waarin het eitje kan groeien tot larve, die zich voedt met het stuifmeel en vervolgens verpopt tot volwassen bij. Per gaatje worden een aantal van deze kamers gebouwd. Zo overwinteren de poppen veilig en in het voorjaar bijten de verpopte bijen zich een weg naar buiten. De bijen die in deze nestkast worden geboren komen ook vaak naar deze kast terug om er zelf ook hun eitjes in onder te brengen en zo begint de cyclus opnieuw en kan je rekenen op een goede bestuiving van jouw bloemen en planten vanaf het vroege voorjaar.

Door het gebruik van sproeistoffen is de populatie van solitaire bijen de voorbije jaren drastisch afgenomen. Ze worden van nature aangetrokken door spleten en gaten in hout, maar door de aanleg van modernere tuinen en de intensievere landbouw zijn deze steeds moeilijker te vinden en zullen ze dankbaar gebruik maken van bijenkasten.

Bron: www.tuinadvies.be