Het woord “vriendschap” werd uitgevonden door ons mensen, voor iets wat eigenlijk niet bestaat, want eigenlijk zijn alle mensen gelijk.
Of we iemand gaan graag zien, en of we de ene mens liever zien dan de andere, hangt enkel van onszelf af en is iets wat we zelf willen, en waar de ander of de anderen geen enkele inspraak bij heeft of hebben. IK kies van wie ik ga houden, en je hebt een hels geluk als bij toeval die ander ook kiest om dan jou te houden.
Het moet “klikken” zegt men vaak wanneer men het over de liefde heeft, de liefde die meteen ook eigenliefde is, want wanneer klikt het? Het klikt als de persoon waarop we ons oog hebben laten vallen genoeg eigenschappen heeft die onze eigenliefde kunnen bevredigen.
En klinkt dat opportunistisch? Ja, en dat is het ook. En is dat verkeerd? Neen, dat is puur menselijk.
Zegt men ook niet, je moet eerst van jezelf kunnen houden voor je van anderen kan houden? Inderdaad, en wie niet van zichzelf houdt, zal ook niet weten waarom hij of zij van die andere houdt, en dus is dat “houden van” waarschijnlijk ook gedoemd van mettertijd uit te doven.
Ben ik verkeerd? Doe ik de liefde tekort door deze redenering? Misschien wel. Maar onvoorwaardelijk van iemand houden, wie kan het? Ik durf er mijn hand niet voor in het vuur steken.
De enige onvoorwaardelijke liefde die ik voel, is de liefde voor mijn kind, en zelfs dat kan niet iedereen opbrengen.
Volgende week woensdag komen mijn zoon en schoondochter op tv. Ze hebben namelijk meegewerkt aan een aflevering van Huizenjagers, want ze willen graag een betaalbare woning vinden.
De uitzending begint om 19u45 op VIER. Er zijn twee draaidagen geweest, de eerste bij hen thuis, en de tweede met het bezoek aan drie woningen die te koop stonden. Ik ben vooral benieuwd naar het begin, bij hen thuis, en vooral om hun kattin Cartouche bezig te zien, want naar het schijnt is het een echte tv-vedette.
Hoe de uitzending uiteindelijk afloopt vertel ik hier natuurlijk niet, en of ze al dan niet de woning van hun dromen gevonden hebben, ook niet, daarvoor moet er eerst gekeken worden.
http://communicatie.vier.be/nieuwe-huizenjacht-geopend-in-het-dijleland#
Vanavond ben ik door mijn kinderen ook getrakteerd op een Catalaans etentje in een restaurant in Waterloo. Een heel speciale culinaire ervaring, want ik had nog nooit tapas gegeten. Het was heel lekker en je kan uitgebreid proeven van alles en nog wat.
Het restaurant was ook typisch Catalaans, en je kon er ook de Catalaanse streekproducten kopen en ze hebben een enorme keuze aan wijnen. Een echte aanrader “L’ Accent Catalan in Waterloo. 
Dinsdag ben ik weer uitgenodigd voor een etentje, dit keer in Genval, want ik heb een date, en dat is ook weer heel spannend, maar meer vertel ik daar nog niet over. Eerst zien wat er van komt, en niet vooruit lopen op de zaken.
Regeltjes, er zijn zoveel regeltjes waaraan we ons dienen te houden, vanaf onze geboorte tot aan onze dood. En we stellen er ons meestal geen vragen bij.
En wie stelt die regels trouwens op?
Momenteel is een zekere Thierry Baudet, een Nederlands rechts politicus, er voor te vinden dat masturberen strafbaar wordt. De jonge heer, vindt namelijk dat hij zichzelf moet sparen voor zijn vriendin, en hij is een ware kruistocht tegen masturbatie begonnen.
Of dat ook geldt voor alleenstaanden, weet ik niet, maar als we weten dat masturberen onze gezondheid bevordert, zowel geestelijk als lichamelijk, zou ik er maar niet mee stoppen.
Dit maar om te illustreren dat regeltjes ook maar gemaakt zijn door mensen, en soms met heel slechte bedoelingen. Regeltjes zijn gemaakt om ons in de maat te laten lopen, macht over ons te hebben, en ons te manipuleren.
Een maatschappij moet geordend zijn, want anders wordt de onrechtvaardigheid nog groter dan ze nu al is, maar daarnaast moet een mens zelfstandig denken, en zelf uitmaken, wat al dan niet zinvol is, en zolang men anderen niet benadeelt, denk ik dat we wel een aantal verbodenen over boord kunnen gooien.
Bovendien, het is niet omdat je je aan de regeltjes houdt dat je per se een goed mens bent. Soms moet je de regel overstijgen, zelfs om ook anderen te kunnen helpen. Denk maar aan Robin Hood!
Er zit van jongs af aan zoveel in waardevols ons, dat door regeltjes en wetten, genadeloos wordt dood geklopt. Het begint al in de kleuterklas met binnen de lijntjes te moeten keuren, terwijl de mooiste tekeningen spontaan ontstaan.
Daarom moeten we kritisch blijven, en met een open geest naar de wereld en de mensen kijken, want door regeltjes ontstaan er ook veel vooroordelen, die met ons aller toestemming in stand gehouden worden. En als we willen dat er af en toe iets verandert in de wereld zullen we enkele regels bewust en met voorbedacht rade moeten overtreden!
Ik heb een gedichtenbundel met oude liefdesgedichten op de kop kunnen tikken. Alle gedichten behalve twee zijn geschreven door mannen. Toch wel opvallend, maar misschien normaal in die tijd, wie weet.
En de eerste dagen van de lente is het viooltjestijd, één van mijn lievelingsbloemen, maar dan wel het wilde viooltje, en gelukkig is mijn tuin ervan vergeven. Ze stonden hier in de vroegere bermen van de spoorweg, en ik heb ze gelukkig kunnen redden van de ondergang.
HET VIOOLTJE
Als ’t viooltje in ’t lindelommer
’t Geurig vijftal openplooit,
Mag het vrij zich schoner roemen
Dan de rijkstgekleurde bloemen,
Waar zich woud en dal mee tooit.
Vriendelijk gloort zijn gloeiend purper,
Knikkende van morgendauw, –
Van zo’n droppel overtogen,
Blonken me eens twee dierbare ogen
Van nog liefelijker blauw!
’t Zonlicht doet de dauwdrop drogen
Eer de morgen middag wordt, –
Ach, de traan der afscheidsrouwe
Blonk in ’t oog der ongetrouwe
Ook zo lieflijk, ook zo kort.
Nicolaas Beets ( 1814-1903)
Sinds al die tijd dat ik alleen leef, begin ik meer en meer te beseffen dat de liefde niet goed verdeeld is in de wereld: zij die er ontvangen, willen er geen, en zijn die er willen, vinden er geen. Wat een dwaze, onhandige mensheid, die zoiets voor elkaar krijgt!
Misschien moeten we dus de liefde heruitvinden. In elk geval zoals het er nu aan toegaat, werken de meeste relatievormen niet.
Of is het de mens zelf die niet geschikt is voor de liefde, zijn we misschien niet “geschoold” genoeg, en zijn we er misschien niet voldoende op voorbereid? En hoe gaan we dat dan anders aanpakken? Een vak van maken in de scholen, wat meer investeren in onze gevoelens, in plaats van in ons verstand, of is het juist het verstand dat ontbreekt?
Ik weet het niet. Misschien zijn er mensen die het wel weten, psychiaters, filosofen, wetenschappers… en al wie hierover zo goed kan praten, en er boeken over schrijft. Of zijn het eerder de kunstenaars, de schrijvers, de dichters, die ons de liefde beter kunnen doen begrijpen?
In elk geval mij maakt het ongelukkig, dat de nood aan liefde zo groot is. Dit is ook een vorm van armoede, een gebrek, een handicap, en een verdomd trieste zaak, waar dringend iets moet aan gebeuren.
Een betere verbinding maken met elkaar, zoals we verbinding maken met internet over de hele wereld, misschien moeten we daar in de eerste plaats wat meer werk van maken, eerst kijken of dat wel helemaal in orde is, en er geen draadjes zomaar los bijhangen, waar we geen benul van hebben waar die moeten voor dienen. Waarschijnlijk moeten we daar eerst wat meer tijd in steken, voor we aan het grote werk, dat een relatie toch is, beginnen.
Maar eigenlijk weet ik het ook niet echt. Ik enige wat ik weet, is wat ik zelf verlang van een relatie, en vermits ik dus nu al zeven jaar alleen leef, lijk ik er ook niet echt veel van te bakken, en zal ik mij nog lang heel veel vragen mogen stellen.
Gelukkig heb ik al wel verbinding met internet, en kan ik mijn vragen dus ook aan de wereld laten lezen, en wie weet, is er ergens één of andere knappe slimmerik nog wakker, die mij straks met heel veel liefde alle antwoorden op een gouden schaaltje komt brengen.
Ik beken, ik hou van jongere mannen, een beetje jonger, en ja zelfs, veel jonger. Ze doen mij lachen, ze doen mij dromen, ze doen mij leven. Ze zijn open, ze zijn geestig, en ze zijn speels.
Zelden kom ik mannen van mijn leeftijd tegen die diezelfde levenslust uitstralen, en waarmee je dezelfde interessante, gevoelige, geestige gesprekken kan voeren.
Net als Edith Piaf destijds eis ik het recht op om te houden van wie ik wil en wanneer ik wil. Zij zong er een liedje over, ik zal er gedichten over schrijven en jammer voor degene die dit moeten afkeuren, ze verliezen hun tijd.
Ik heb mij trouwens altijd beter verstaan met die jonge gasten, dan met de gevestigde waarden, ook als ik ging werken. Het is dus niet nieuw en zal waarschijnlijk met mijn karakter en mentaliteit te maken hebben.
Dus best niets achter zoeken, en zeker niets buitengewoons, er zijn immers ook volwassenen die van tekenfilms houden, treintjes en soldaatjes, waarschijnlijk zijn ook die nog ergens jong van hart…
Maar om terug te komen op Piaf, wat een dramatisch, maar vol leven. Sommige mensen hebben op hun twintigste meer geleefd, dan anderen op hun tachtigste!
In 1962 huwde Edith met een twintig jaar jongere man, en uit protest, omdat iedereen zei hij alleen uit was op haar geld zong ze dit lied:
Qu’ils se lèvent ou qu’ils meurent
Ces soleils rouges ou gris
Et que tournent les heures
Et que passe la vie
A la face des hommes
Au mépris de leurs lois
Jamais rien ni personne
M’empêchera d’aimer.
J’en ai le droit d’aimer
J’en ai le droit
A la face des hommes
Au mépris de leurs lois
Jamais rien ni personne
M’empêchera d’aimer.A souhaiter des noces
Comme celles des gosses
En âge de l’amour
Je l’ai voulu ce droit!
Par des matins d’ivresse
Et des nuits de détresse,
Luttant pour cet amour,
Je l’ai conquis ce droit!
Par la peur de tout perdre
Au risque de me perdre
Pour que vive l’amour
Je l’ai payé ce droit!Bien que le temps n’efface
Ni les deuils ni les joies
Quoi qu’on dise ou qu’on fasse
Tant que mon coeur battra
Quelle que soit la couronne
Les épines ou la croix
Jamais rien ni personne
M’empêchera d’aimer…
J’en ai le droit d’aimer
J’en ai le droit…
A la face des hommes,
Au mépris de leurs lois,
Jamais rien ni personne
M’empêchera d’aimer…
De t’aimer…
D’être aimée…
D’être aimée…
https://nl.wikipedia.org/wiki/Édith_Piaf
https://en.wikipedia.org/wiki/Theophanis_Lamboukas
Ze zijn maar een goed jaar gehuwd geweest, maar is het niet zo, dat schone liedjes nooit lang duren. Jammer, dus genieten maar, en alle vooroordelen en jaloerse blikken overboord gooien.
Er voor gaan als je voelt dat het de moeite waard is! Je leeft tenslotte maar één keer, en hemel en hel bestaan enkel hier op aarde. Al je dus de hemel eventjes hier kan beleven, laat je dan vooral niet tegen houden, niemand zal er beter voor kunnen zorgen dan jijzelf. Doen dus!!!
Dit gedicht vertelt ons dat er enkel een datum moet op eten dat zou kunnen bederven, maar nooit op mensen, en al zeker nooit op vrouwen, of ze nu 40 of 80 zijn. Bedankt, Herman, zo is het!
MEISJE
Jezelf, het besef en meteen ook het lef
dat je dat gewoon kunt hebben en er af
en toe een mening van kunt laten zien
of een borst: hoe vroeg begint dat,
en eindigt dat eigenlijk ooit? Vrouwen
zijn gemaakt van meisjes, steken op hun
veertigste nog altijd hun tong uit van vijftien,
worden almaar even jong,
kunnen niet niet-verleiden. Zoals poëzie:
een poes die voorzichtig over een toets of tien
van een piano is gelopen en omkijkt:
heb je dat gehoord? Heb je me gezien?
O, de meisjesachtigheid van veertigjarige meisjes,
hoe ze soms willen, soms niet,
maar eigenlijk altijd, als je het maar ziet.
Waar is de tijd? Hier is de tijd.
Herman de Coninck
Hier is de tijd, inderdaad hier is de tijd, en hoe je je voelt bepaalt wie je bent, en niet je leeftijd of je uitzicht.