Vandaag de dag

Mijn mooiste belevenis in 2017?
Torgny, zonder twijfel. Twee dagen met zoon en schoondochter, voor Moederdag. Prachtige natuur, uitstekend hotel, uitgebreid avondmaal met biologische streekproducten, en het mooie lenteweer zorgde voor de kers op de taart.
Vooral de natuur was subliem, en het was er toeristenvrij tijdens die periode. Ik wil er gerust gaan wonen!

Vandaag de dag

2017 was een uitzonderlijk zorgeloos jaar. Buiten mijn gevecht van David tegen Goliath met de NMBS, waar ik af en toe wakker van heb gelegen, is er weinig vervelends gebeurd. En dat gevecht heb ik uiteindelijk toch gewonnen, zodat ik dat hoofdstuk na een vijftal jaar spoorwegwerken (zie foto) en een vernielde tuin, volledig heb kunnen afsluiten. Letterlijk en figuurlijk!!!
Het is ook een heel goed moestuinjaar geworden. Tomaten met de vleet, geen slakken- of andere plaag, en genoten van eigen fruit en groenten. De bloementuin en voortuin zijn nu ook volledig in orde, nadat de spoorweg eindelijk met een afsluiting over de brug is gekomen, en ik alles heb kunnen beplanten en aangevuld werd met sierschors. Ik hoop dan ook van volgend jaar veel meer werk en overlast te hebben.
Als men mij nu zou vragen welke periode van mijn leven ik zelf het meest aan mijn trekken ben gekomen, zou ik misschien tot hun aller verbazing kunnen zeggen “nu”. De vorige jaren was het wel vooral voor de anderen dat ik heb geleefd, en op geregelde tijden werd er van alle kanten aan mij gesleurd zodat ik op den duur niet meer wist hoe ik iedereen moest content stellen.
Dat lijkt nu voorgoed voorbij, en zijn het alleen nog de katten die op hun wenken moeten bediend worden!

Vandaag de dag

Indien men mij ooit in een rusthuis zou willen krijgen, zou dat voor mij wel heel problematisch zijn, want daar stoppen ze de mensen van vijf uur al in bed, en ik heb deze nacht nog tot twee uur naar een steengoede film zitten kijken.
Spotlight heet de film. Spotlight is een team van onderzoeksjournalisten die in Boston in de VS een groot schandaal rond kindermisbruik in de kerk, blootlegde. Waar gebeurd trouwens!
We hebben hier in België een paar jaar geleden ook zo een schandaal gekend, en de hypocrisie en het machtsmisbruik van Rome en konsoorten onder ogen moeten zien. En die gasten zitten ook nog altijd niet in de gevangenis waar ze thuishoren, terwijl “gewone” pedofielen daar wel naartoe vliegen.
Ik ben niet gelovig en heb mij ook laten ontdopen. Ik begrijp niet dat veel mensen nog wel kerkelijk zijn, en kinderen nog altijd buiten hun wil mogen gedoopt worden.

Vandaag de dag

Welke pipo komt hier tegenwoordig elke morgen een pak sneeuw in de tuin leggen, ’s middags weer weghalen en de volgende morgen terug leggen?!😀😀😀
Ik voel mij dezer dagen een echte Pallieter, slapen tot de noen, en als ik wakker ben nog een half uurtje dollen en knuffelen met Remco in bed. Dan samen ontbijten, uitgebreid koffie drinken en uiteindelijk toch nog een beetje werken. Mandag is wasdag!
En dat terwijl er meer dan duizend kilometer file staat op de wegen, met mensen die niet op hun werk geraken. Spiegelgladde wegen! We zijn nog altijd niet voorbereid op de winter behalve ik dan, want ik doe mijn winterslaap.😜
 

Vandaag de dag

Als ik zo mijn jaaroverzicht 2017 van Facebook bekijk, dan zijn de belangrijkste onmisbare wezens in mijn leven op mijn twee handen te tellen: mijn zoon, mijn schoondochter, mijn vier katten, en drie kippen en een haan. Al de rest zijn extraatjes, die zullen komen en gaan, en vervangbaar zijn. Confronterend wel, want blijkbaar heb ik maar een heel kleine intieme mensenkring om mij heen. Maar wel kwaliteit!
Alleen op de wereld voel ik mij echter niet, want ik sta er midden in met open armen. Laat maar komen! Daarom waarschijnlijk ook dat ik mij heel zelden écht eenzaam voel.
Buiten dat kleine kringetje zijn voor mij trouwens alle mensen gelijk, en heb ik geen familie of geen beste vrienden.
Ik ben er mij sterk van bewust dat men mensen niet kan vastbinden, maar men zich toch nooit verlaten of in de steek gelaten moet voelen, omdat de wereld overbevolkt is, en er voor ons gezorgd wordt, zelfs zonder dat we weten wie we hiervoor moeten bedanken.
Wie niet onverschillig is zal dus wel altijd iets of iemand vinden om zich bij betrokken te voelen, al was het maar bij alle onbekenden op Facebook…

Vandaag de dag

“Ik ben niet geworden wie ik moest worden”, hoorde ik onlangs een slachtoffer van de bende van Nijvel zeggen.
Inderdaad, sommige gebeurtenissen hebben een zodanige impact op ons leven, dat we er niet meer in slagen degene te worden die we moesten zijn. Mensen krijgen kansen, maar ook tegenslagen, en bij kansen kunnen we nog kiezen wat we er mee aanvangen, maar bij tegenslag is dat al veel moeilijker. Tegenslag haalt er ons soms zodanig onderuit dat we niet meer recht kunnen kruipen, of slechts maar half meer worden wie we waren. Soms duurt het jaren, sommige mensen willen zelfs niet meer leven, of het terug proberen.
Maar opeens, onverklaarbaar, sta je op uit je zetel en zegt “En nu is het genoeg geweest”, en je gaat naar de keuken, je begint aan het avondmaal, en je herneemt je leven. Een leven dat uiteindelijk veel beter wordt dan al die jaren er voren, zelfs beter dan de zogezegde goede jaren.
Drie jaar, heeft het bij mij geduurd, en ik weet nog altijd niet wat de aanleiding was om het heft terug in eigen handen te nemen en het leven weer te omarmen. Het was in elk geval een wonderlijke dag…

 

Vandaag de dag

Mensen zouden zich wat meer dingen, die niet echt levensnoodzakelijk zijn, moeten laten, en de wereld zou er een pak mooier en gezonder uitzien!
Neem nu ballonnen en vuurwerk, twee zaken die tot niets dienen, en enkel serieus het milieu van mens en dier verstoren. Of al dat namaak kerstgedoe, en het geschrans en gezuip met nieuwjaar. Luidruchtig fake amusement, waar we enkel een kater aan overhouden en een gat in onze portemonnee. En wat zeggen we uiteindelijk? “De feestdagen zijn gelukkig voorbij”, en we kruipen moe en ziek door de eerste dagen van het jaar.
Het kan nochtans anders, veel gezonder en mooier, en het hoeft niet eens extra geld te kosten. Misschien is dat wel een hint voor het eerste goede voornemen van 2018. Ik ga in elk geval mijn best doen, want onze gezondheid is toch het hoogste goed, en die hangt ook voor een stuk af van het milieu waarin we leven, dus twee vliegen in één klap die hier beter en schoner van worden!

Vandaag de dag

Op 5/12 overleed in Frankrijk de schrijver Jean d’ Ormesson. Ik heb hem destijds vaak horen spreken in het uitstekende boekenprogramma van Bernard Pivot. Ik begreep niet altijd alles en was ook niet altijd mee, maar luisterde elke keer geboeid, want hij was een rasverteller en een vriendelijke man.
Op 6/12 overleed de Franse zanger Johnny Hallyday. Hem kende natuurlijk iedereen.
Voor mij is de ene mens niet belangrijker dan de ander, maar dat moet het misschien wel zijn voor een nieuwsuitzending.
Over de schrijver niets in Het Journaal, de zanger had de volgende dag meer geluk.
Ook nieuws is brood en spelen, oppervlakkig en totaal niet relevant of belangrijk!

Eindejaarsdagen

De eindejaarsdagen
dat is bladgoud aan de bomen,
de geur van mandarijntjes
en bloeiende hyacinten,
verse wafels met koffie,
een druppel uit een goei fles,
en een nieuw kleed op tafel.

De eindejaarsdagen
is de ster die bleef stille staan,
de gezelligheid van een thuis
met een dak boven je hoofd,
en het afsluiten van de wintertuin.

De eindejaardagen
dat is een vrolijk feest
voor alle blije zielen,
die van goede wille zijn.

Micheline Baetens – 08.12.2017

Vandaag de dag

Niemand is ooit zo blij geweest van mij ’s morgens terug te zien als Remco. Ik heb dus een goeie reden om elke morgen weer uit bed te kruipen. En kruipen is het juiste woord, van ik ben geen ochtendmens, zeker nu in de winter niet.
Er staat immers weinig uitdagenst op het programma, nu alles zo een beetje stilligt in de natuur, en dat opgefokt gedoe van de feestdagen maakt het alleen maar erger.
Ik zal maar eens op zoek gaan naar een paar goeie films of series voor kerstavond, want het zal weeral triestige zeemzoete brol zijn op tv. Nieuwjaar is anders, dan verheug ik mij altijd op het concert uit Wenen, dat ik een uiterst feestelijk begin van het nieuwe jaar vind en nooit wil missen.
Ik denk dat 2018 in vele opzichten een heel belangrijk jaar gaat worden, met een paar serieus belangrijke scharniermomenten, maar vooral hopelijk gezellig en gezond voor iedereen.