Op 11 juli 2008 om tien uur ’s morgens overleed mijn moeder zachtjes in haar slaap, moe van het leven.

Moeder

De nachten dat wij waakten
en je angst in tederheid
probeerden te verjagen,
zijn lang voorbij, mijn moeder.

De uren die wij telden
en telkens weer je hijgend vragen:
‘Hoe laat is ’t kinderen?’,
helaas, het komt niet weer.

Nu ben jij tijdeloos geworden,
en wij, verbijsterd, niet begrijpend,
staren naar de klok.

En in ons hoofd de blijde dagen,
je altijd zorgend vragen.
En in ons hart
de weemoed der herinnering.

Gust Adriaensen

Op 11 juli, een paar jaar voordien, werd mijn man zijn been geamputeerd, en kreeg ik mijn zoveelste depressie.

En vandaag is het weer 11 juli, de Vlaamse Feestdag, en hopelijk blijft het dat ook. Ik ga hem in elk geval vieren in de hoop dat het eindelijk eens gaat regenen. Laat die “depressie” maar komen, want de natuur zit er op te wachten!!!

‘Vanuit het standpunt van de jeugd is het leven een oneindig lange toekomst; vanuit het standpunt van de ouderdom een zeer kort verleden.’ Schopenhauer – filosoof